.jpg)
Urokliwe, przywiezione często z włoskich wakacji, czajniczki o rozmaitych kształtach i kolorach zdobią kuchnie większości polskich domów. Ten nieskomplikowany sposób parzenia można jednak dopieścić wiedzą i sprawić, iż będzie jeszcze pyszniej.
Historia kawiarki nie jest specjalnie długa. Wynaleziona została w latach 30. XX w. Antoniego Bialettiego, którego firma do dziś sygnuje czajniczki. I warto w nie zainwestować (koszt około 100 zł, choć da się kupić tańsze, jednak będzie to miało wpływ na jakość zaparzanego trunku). Kawiarki mają różne rozmiary, i zawsze trzeba zaparzać ich pełną objętość.
Ziarno do kawiarki mielimy drobno, ale nie aż tak, jak do espresso. W młynkach wybieramy opcję moca/mokka. Mielenie ma być tak dostosowane, by kawa podczas parzenia delikatnie się sączyła do górnej części, ale nie gwałtownie się wylewała. Zbyt drobno zmielona kawa zatka sitko.
Do dolnej części wlewamy ciepłą wodę, nigdy powyżej zaworu. Ciepłą, by skrócić czas podgrzewania wody w kawiarce. Będzie mniej goryczki. Kawę na sitko wsypujemy do pełna, ale bez ubijania. Ranty muszą być czyste (by dobrze dokręcić). Po połączeniu ostatniej części czajnika, stawiamy kawiarkę na gazie.
Warto przy pierwszych parzeniach zostawić otwarte wieczko i obserwować, jak wypływa nasz ulubiony napój. Pozwoli nam to dopracować ostatnie szczegóły. Kawa nie może rozpryskiwać się na boki, powinna lecieć spokojnie ciurkiem. Jeśli bryzga, może to oznaczać, że moc palnika jest zbyt silna, jest za mało kawy w sitku, lub kawa jest zbyt grubo zmielona.
Nasze kawy do kawiarki: https://pacamacoffee.pl/27-kawy-do-kawiarki
